นิทานคนหาปลา

คนหาปลา

มีกระทานายหนึ่งนั่งเป่าขลุ่ยอย่างไพเราะอยู่ที่ริมเเม่น้ำเพื่อหวัง จะเรียกปลาขึ้นมาจากน้ำ เเล้วตนจะได้จับเอาไปเป็นอาหาร

เขาเป่าเพลงเเล้วเพลงเล่าก็ไม่เห็นมีปลาสักตัวผุดจากน้ำขึ้นมาตามเสียงขลุ่ยอันไพเราะของเขา

ดังนั้นเขาจึงกลับบ้านไปเอาเเหมาเหวี่ยงลงน้ำไม่ช้าไม่นานก็ได้ปลาเล็ก ปลาน้อยติดร่างเเหขึ้นมาหลายสิบตัว

ชายหนุ่มคนหาปลาขัดเคืองใจเป็นยิ่งนักจึงบ่นตำหนิปลาว่า

“ทีอย่างนี้กระโดดโลดเต้นกันใหญ่ ที่เป่าขลุ่ยให้ฟังกลับทำ เงียบเฉย”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

คิดทำการใด ควรหาวิธีการหรืออุปกรณ์ที่เหมาะสม กิจการนั้น จึงจะสำเร็จผลได้